O
melhor mesmo era
Nunca ter saído de casa
Naquele
setembro.
Do
sorriso
Cada
dente
Ainda
me lembro.
E
houveram
Ainda
Julhos
Mais
recentes.
Cá
dentro,
Tanto
barulho,
Batuque
latente.
Quando
passa Outubro
Quase
me mudo
Volto
pra casa
Com
uma lágrima
Descendo
a face.
Subo
a ladeira
Da
saudade
Há
mais de dez anos
Cultivada.
Nenhum comentário:
Postar um comentário